بدون عنوان

کیارش جون اینجا هشت یا نه ماهه بودی. کارت ور رفتن با میز بود. همش می رفتی تو میز. رفتیم یه پشتی گذاشتیم توش ولی خوب کشو که هست اونجام جای خوبیه مگه نه؟

هر موقع هم که خوشحال بودی زبونت می اومد بیرون درست مثل الان.

کیارش: حالا مامان اگه خیلی ناراحتی فکرام رو بکنم شاید اومدم بیرون

دیدی مامان دارم میام بیرون.